Zaburzenia odżywiania dotykają coraz szerszej grupy osób. Nie jest to problem wyłącznie osób młodych, którym na przykład trudno zaakceptować zmiany zachodzące w ich ciele. Tak się składa, że ten zespół chorobowy występuje także dorosłych, którzy nie potrafią poradzić sobie ze stresem, nadmiarem obowiązków, presją mediów i środowiska, w którym przyszło im żyć.

Każde zaburzenie odżywiania należy leczyć. Pytanie tylko JAK? Współczesna medycyna dysponuje wieloma środkami wspomagającymi powrót do zdrowia. Trzeba wiedzieć, że zaburzenia odżywiania są całkowicie wyleczalne, choć jest to proces, nieraz trudny i długi.

To, w jaki sposób będziemy leczyć osoby z zaburzenia odżywiania w dużej mierze zależy od ich wieku, stanu zdrowia, potrzeb i możliwości. Najlepszą drogą jest terapia. Spotkania indywidualne z psychologiem, psychiatrą, osobami doświadczonymi zaburzeniami odżywiania, pozwalają choremu uświadomić sobie swoją sytuację, zrozumieć fakt istnienia choroby oraz obudzić w sobie chęć wyleczenia. Cenne jest także wsparcie psychodietetyka i terapia grupowa oraz rodzinna, szczególnie ważna i potrzebna u dzieci i nastolatków.

Psychoterapia to podstawowa metoda leczenia zaburzeń odżywiania. Jeśli organizm pacjenta jest wyjątkowo wyniszczony chorobą, poddawany jest on leczeniu szpitalnemu. Nasza idea, idea soterii, zakłada jednak tworzenie wokół pacjenta pozytywnej atmosfery, dającej poczucie bezpieczeństwa, zapewniającej komfort choremu.

W leczeniu soteryjnym skupiamy się przede wszystkim na leczeniu, którego głównymi celami są:

• poczucie kontrolowania jedzenia i wagi na normalnym, akceptowalnym społecznie poziomie,
• odnalezienie alternatywnego sposobu radzenia sobie z problemami (nie poprzez anoreksję czy bulimię),
• opieranie relacji rodzinnych na alternatywnym poziomie (nie tylko na tym, uwarunkowanym sposobem jedzenia i wagą),
• edukacja o możliwych przyczynach zaburzeń odżywiania i ich objawach,
• edukacja o możliwych zwiastunach nawrotu choroby i sposobach radzenia sobie z nimi.