Zaburzenia odżywiania są bardzo złożone. Podobnie, jak ich przyczyny i konsekwencje. Jednak baza, na której ten typ zaburzeń się pojawia, często jest taka sama. I świadczy o tym, jak bardzo nieszczęśliwi mogą być ludzie.

Zastanawiacie się czasem, czego świat od was oczekuje? Jacy macie być, by osiągnąć sukces, by cieszyć się szczęściem? Wykreowany, powszechnie przyjęty trend zakłada, że każdy z nas powinien być indywidualistą, mieć świetne wykształcenie, cieszyć się dobrym zdrowiem i piękną sylwetką, powinniśmy też dobrze zarabiać, jeździć na egzotyczne wakacje i mieć czas. Oczywiście mieć czas na wszystko: na pracę, dla rodziny, na odpoczynek, na spotkania towarzyskie, na dbanie o dom i gotowanie, na…

Każdego dnia bombardowani jesteśmy przekazem w tym właśnie stylu i wreszcie ideał zaczynamy uznawać na jedyny, właściwy sposób życia. Chcemy dostosować się do niego za wszelką cenę. A cena jest naprawdę wysoka, ponieważ pod płaszczykiem szczęścia ze zdjęć z Instagrama ukrywa się samotność, smutek, rozczarowanie, stres, stany depresyjne, zaburzenia odżywiania.

Myśl o tym, jak bardzo dalecy jesteśmy od ideału staje się obsesyjna. Presja, jaką wywieramy na samych siebie jest coraz większa. Poczucie własnej wartości coraz słabsze. I coraz bliżej jesteśmy choroby, uzależnienia, zaburzenia. Bywa, że stajemy przed lustrem i mówimy do siebie, że damy radę, że pokonamy wszelkie trudności, osiągniemy sukces. A co jeśli nie osiągniemy? I czy musimy być ludźmi doskonałymi?

Pętla się zaciska. Presja jest coraz większa. I coraz większe jest przekonanie o własnej słabości. Jakbyśmy zapomnieli, że nie musimy. My naprawdę nie musimy mieć idealnej figury, setki przyjaciół, tysięcy followersów, butów za mnóstwo pieniędzy. Warto czasem porozmawiać ze specjalistą, by sobie to uświadomić. I naprawić relacje, te z samym sobą, jak i otoczeniem.