Widzisz, że z bliską ci osobą jest coś nie tak – mocno traci na wadze, niechętnie spotyka się ze znajomymi, intensywnie trenuje, unika wspólnego spożywania posiłków i często zamyka się w swoim świecie. Co zrobić, jeśli podejrzewasz, że ktoś z twoich znajomych cierpi na zaburzenia odżywiania?

Zbierz informacje

Zanim podejmiesz jakiekolwiek działania, znajdź książki, artykuły, filmy, dzięki którym poznasz temat zaburzen odżywiania głębiej. To pozwoli lepiej zrozumieć przyczyny pewnych zachowań i podejść do tematu z głową i rozwagą.

Rozmawiaj

To, że nie można pomóc komuś bez komunikacji z nim, jest oczywiste. Nie wchodź jednak w rolę edukatora czy moralizatora. Rozmawiaj szczerze i na osobności, zwracając uwagę na to, że troszczysz się o bliską osobę. Nie bądź nachalny, nie oceniaj i nie komentuj tego, co twoja przyjaciółka/przyjaciel zjadła/zjadł i dlaczego tak mało. Staraj się unikać tematu jedzenia, diet, odchudzania, szczupłego wyglądu na rzecz konwersacji dotyczącej wspólnych pasji, zdolności tej osoby i głębszych przemyśleć, dzięki którym możesz dotrzeć do źródła problemu.

Złe traktowanie przez męża, porażki w pracy, kiepskie relacje w rodzinie mogą być źródłem zaburzeń odżywiania u dorosłych, dlatego warto rozmawiać na każdy temat i nie bagatelizować z pozoru błahych spraw, z którymi na co dzień zmaga się twoja koleżanka lub kolega.

Bądź cierpliwy/a

Niechęć do rozmów, do wspólnych spotkań w przypadku zaburzeń odżywiania jest jednym z objawów choroby, a nie ignorancją, dlatego nie poddawaj się i nie zniechęcaj. Zaoferuj pomoc i wsparcie, proponuj ciekawe formy aktywności, napisz miłą wiadomość. Staraj się stopniowo uświadamiać danej osobie problem, z jakim może się borykać, konsekwencje z niego wynikające i podsunąć rozwiązania i formy pomocy (np. wspólna terapia), dzięki którym bliska ci osoba wyjdzie z trudnej sytuacji obronną ręką.